ესე იგი დილის 7 საათზე ისეთი კარგი ამინდი იყო რომ ძილი ვეღარ გავაგრძელე.... ავიღე ჩემი ჩუმი ბენჯი და ჰერი გედირამ გორებზე.
ასეთი სიცხეების შემდეგ დილის გასვლა ძალიან სასიამოვნო გამოდგა. მხოლოდ მწყემსი და ძროხები დაბორიალობდნენ მთების ძირას.
მივადექი ჩვეულ სანადირო ადგილებს.იქვე მიტოვებული შენობებშიც შევიხედე და უამრავ მტრედს მოეყარა თავი.ღუღუნებდნენ თავი
სთვის,ზოგი ბუდეზე იჯდა ზოგიც არშიყით იყო გართული. ცოტახანს უყურე ამ იდილიას,მიზანშიც კი ამოვიღე მათი ლამაზი თავები...
მაგრამ აბა რა მონადირეხარ თუ ბუდეზე დამჯდარ ფრინველს მოკლავ?! ჰოდა მეც გამოვსწიე სახლისკენ იმ იმედით რომ გზად რაიმე საი
ნტერესოს ჩამოვხსნიდი. ინტუიციამ არ გამიმტყუნა,კერძო ბინებთან ყვავებს ზეიმი გაემართათ.
რაღაცას აღნიშნავდნენ ეგ ოხრები...საკმაო მანძილზე მივუახლოვდი,თოფი მოვამზადე მაგრამ ატყდა ერთი ალიაქოთი.
მაინც ვესროლე,მოხვდა,მძიმედ აიკრიფა ნაძვის წვერიდან,ბოლი გასდიოდა უკნიდან მაგრამ მაინც უშველა თავს.
ამასობაში ისეთი დამჩხავლა ყვანჩომ ზედ თავს ზემოთ რომ კინაღამ ქუდი მომხადა. ავიხედე ზემოთ და რას ვხედავ?! ეს თავხედი
ზედ მავთულზე ჩემგან სულ ახლოს ზის არხეინად და დამყურებს,აქაოდა რას აკეთებს ეს კაცი ამ სათამაშოთიო....
სწრაფად გადავტენე ჩუმი ბენჯი,ძალიან ნელა ავწიე თოფი და ოპტიკაში ყელი რომ გამოჩნდა ვზვეპე....
სად იყო და სად არა,მისი თანამოძმეებიც მოცვივდნენ.ჰოდა ჩუმმა ბენჯიმ თავის საქმე გააკეთა. სანამ რამეს მიხვდნენ მწიფე მსხლე
ბივით ჩამოვყარე ეგ თავ გასიებულები.

ესეც ყვავები.