გასროლის დროს, გაზირებული ნახში-რჟანგის პორცია გადის და გასირებული ნაწილის წნევა ვარდება, მაგრამ ეგრევე, ნახშირ-ჟანგის თხევადი ნაწილი გადადის გაზირებულ მდგომარეობაში და ინარჩუნებს გაზის წნევის სტაბილურობას. ასე გაგრძელდება იყამდე, სანამ ბალონში იმყოფება ნახშირ-ჟანგის ცოტაოდენი მაინც. სამწუხაროდ, წნევა CO2-ის ბალონში, დამოკიდებულია ტემპერატურაზე. +20 C ტემპერატურის დროს, CO2-ის წნევა იქნება დაახლოებით 60 ატმოსფერო, 0 C დროს კი არაუმეტეს 33 ატმოსფერო. ამასთანავე, გასროლის დროს, შეკუმშული გაზიზ გაფართოების გამო, ბალონი ცივდება, და წნევა ისევ და ისევ, ცოტახნით (რამოდენიმე წამით) ვარდება. ამ თვისებებიდან გამომდინარე, გასროლის განმეორებადობა CO2 იარაღიდან, გარკვეულ წილად ცუდია ვიდრე სხვა დასატუმბი ან ზამბარ-დგუშიან სისტემებში. პრაქტიკაზე, ეს გამოიყურება როგორც, თან და თან ქვეშ მცოცავი, მ.ს.წ. (მოხვედრის საშუალო წერტილი) 1-2 სანტიმეტრზე, ბალონის დაცარიელებიდან გამომდინარე. მაგრამ ამისდამიუხედავად, CO2 სისტემები გამოიყენება, ზოგიერთ ზუსტ სპორტულ იარაღში, და იდეალური განმეორებადობას აღწევენ, სტაბილიზების სისტემის დამატებას, საერთო იარაღის სქემაში. CO2 სისტემებში ძირითადად გამოიყენება 8 და 12 გრამიანი CO2 ბალონები, რომლები ყოფნის დაახლოებით 40-50 და 80-90 გასროლაზე შესაბამისად. ზოგიერთ შაშხანებში გამოიყენება დიდი მრავალდასატუმბი CO2 ბალონები.